با زیادتر شدن تراکم نسبی خاکهای ماسه ای ٬ نوع گسيختگی در زیر پی ها به این ترتيب عوض می گردند : برش پانچبرش موضعی – برش کلی . بتن ریزی در مجاورت آب مستلزم خشکاندن کف گود است.
حداقل ژرفای شناسایی در یک پی شمعی گروهی به ميزان بيشتر از 7 برابر قطر شمع ٬ پائين تر از نوک شمع هاست.
نقش اصلی شناژ در پی جلوگيری از جابجایی پی هاست.نیلینگ
دو پی ٬ با عرض های متفاوت ٬ فشار یکسانی را به زمين منتقل می کنند . ميزان نشست در زیر آنها ٬ در زیر پی با عرض کوچکتر کمتر است.
ضخامت پی بر اساس برش تعيين می گردد. تفاوت عمده پی های سطحی و پی های عميق در نحوه انتقال بار به زمين می باشد.
برای مقابله با نيروی قائم کششی در پی سيستم اجرائی مناسب ٬ اجرای عميق تر پی است. عمق مطالعات ژئوتکنيکی برای یک ساختمان 2 تا 3 برابر عرض پی را در بر می گيرد.
مناسبترین و اقتصادی ترین نوع سيستم پی سازی روی بسترهای نرم و شل برای ساختمانهای زیر 5 طبقه بهسازی خاک بستر با سيمان و آهک و خاکریز می باشد. کيسون همان پایه عميق پی می باشد. محدودیت نشست کل مجاز یک پی رادیه (گسترده) در کارهای ساختمانی مقدار قطعی و معينی دارد ولی معمولا بين 105 سانتيمتر برحسب نوع ساختمان متفاوت است. پائين بردن آب زیر زمينی از سطح زمين باعث افزایش ميزان باربری و نشست یک پی می گردد. عمق پی های عميق نسبت به ابعاد آنها حداقل 6 برابر کوچکترین بعد افقی است که انواع آنها شامل شمعها و دیوارکها و دیوارهای جداکننده می باشد.
در هنگام بررسی ژئوتکنيکی بستر شالوده ها اثرات حضور آب را باید از جنبه های ميزان نفوذپذیری خاکها در نظر گرفت.نیلینگ
تجهيزات تزریق : شدن مایع دوغاب در حين تزریق ميکسر ثانویه و یک پمپ استفاده می به منظور تزریق نيز از یک مخلوط کن سریع (ميکسر اوليه) به منظور همگن شود . پس از اختلاط آب و سيمان به نسبت مشخــص در ميکسرها دوغاب سيمان از طریق شيلنگ های رفت و برگشــتی به درون گمانه حفر شده تزریق می گردد . به جهـت قــرار گيــری ميلگرد در مرکز از اسپـيسر استفـــاده می شود . تزریق می تواند به صورت ثقلی و یا با فشار کم انجام گيرد . نسبت آب به سيمان جهت تزریق دوغاب1 به 2 می باشد ٬ ضمنا توصيه می شود که از یک روان کننده نيز استفاده گردد .
جهت انجام تزریق باید یک لوله با قطر کم در طول ميخ به ميـخ وصل شود و پس از قرارگيری ميخ در گمانه این لوله از یک طرف در انتهای سوراخ و از سوی دیگر در بيرون می باشد . پس از آنکه دهانه سوراخ بســته شد عمليات تزریق از طریق این لوله صورت می پذیرد . در ضمن در صورتی که در طول تزریق سوراخ ریزش کند تزریق متوقــف شده و تزریق تحکيمی صورت می پذیرد در تزریق تحکيمی نسبت آب به سيمان 2 به 3 در نظر گرفته می شود . و به منظور قــرارگيری ميلگرد در مــرکز سوراخ به جهت آنکه حداقــل پوشش بتن بر روی ميلگرد فراهم شود از اسپــيسر استفاده می شود که عموما در فواصل 2/5 متری از یکدیگر و 0/5 متری از دو انتها در طول ميخ قرار می گيرند.
دستگاه خودحفار : دستگاه های دیگری که می تواند مورد استفاده قرار گيرند انکراژ های خود حفار می باشند . در این روش انکراژ های خود حفــار ٬ خود انکراژ نقش راد حفاری را ایفا می نماید و پس از اتمام حفــاری و رسيدن به عمق مور نظردر داخل زمين باقی مانده و تزریق دوغاب از داخل انکراژ انجام می شود.
تکنولوژی اجرا :
خاکبرداری تا عمق 1 الی 2 متر با توجه به توانایی خاک درپایدار ماندن بدون مهار برای مدت زمان 24 تا 48 ساعت می باشد . پهنای خاکبرداری باید به حدی باشد که براحتی بتوان تجهيزات لازم جهت حفاری را نصب نمود.
حفاری سوراخ ها جهت قرار گيری ميخ :نیلینگ
سوراخ ها باید به طول٬ قطر٬ جهت و فواصل معينی بر اساس مراحل تعيين شده ایجاد گردند. حاکثر عمق در این موارد بر اساس شکل قوه لغزش و ساختمانهای اطراف طراحی می گردد. در اکثر موارد عمق نيل کمتر از 16 متر در نظر گرفته می شود زیرا افزایش طول آن توجيه اقتصادی اجرای نيلينگ را از بين بردا و اثر بخشی مورد انتظار را نخواهد داشت.
نصب ميخ ها و اجرای دوغاب ریزی :
ميخ ها در سوراخ های حفر شده جای می گيرند. ميخ ها به طور رایج تو پر می باشند٬ اگرچه ميخ های توخالی فولادی نيز اجرا می گردند. برای آنکه ميخ ها به خوبی توسط دوغاب احاطه شوند قطعاتی جهت نگه داری فواصل بین میخ ها و دیوار داخلی سوراخ ها برروی میخ ها تعبیه گشته است.
لوله های تزریق ( tremie (نيز در همين زمان به داخل سوراخ ها هدایت می شوند. زمانی که محافظت در برابر خورندگی و فرسایش ضروری باشد از پوششهای موج دار پلاستيکی استفاده می شود که از خورندگی بيشتر ميخ ها می کاهد. سپس سوراخ ها توسط لوله های تزریق با ملات پر می گردد.
دوغاب ریزی توسط فشار جاذبه و یا با فشار اندکی اجرا می گردد. اگر ميلههای توخالی خود حفار به کار روند (فقط برای سازههای موقت) حفاری و تزریق در یک مرحله از عمليات صورت ميگيرد. قبل از اجرای گام چهارم ( اجرای پوسته ) نوارهای زهکشی ژئوکمپوزیت بر روی نمای سطح خاکبرداری در بخشهای ميانی در مجاورت مکان هایی که ميخ گذاری شده اجرا می گردند.
نوارهای زهکشی لوله شده در پاشنه خاکبرداری اوليه برای نصب در مرحله بعد باقی می ماند. نوارهای زهکشی می بایستی تا انتهای دیواره ادامه یافته و آب را به پاشنه نهایی انتقال داده و در نهایت آن را توسط پاشنه زهکشی به خارج از خاکریز برساند.
اجرای پوسته موقت ( Facing shotcrete(
پوسته موقت برای ایجاد تکيه گاه و مهار سطح خاکبرداری قبل از مراحل بعدی حفاری اجرا می گردد. رایج ترین دیواره موقتی که اجرا می شود شامل یک لایه مسلح کننده سبک به همراه لایه شاتکریت به ضخامت 100 میلیمتر (4 اینچ)میباشد.
مسلح کننده شامل شبکه ای از سيم های جوشداده شده WWM می باشند که تقریبا در وسط ضخامت شاتکریت اجرا می شوند. طول WWMبه گونهای باید باشد که حداقل یک چشمه کامل شبکه با پانل بعدی WWMهم پوشانی برقرار کند.نیلینگ
در طی مرحله بعدی صفحات باربر بر روی سر ميخ ها بر آمده از سوراخ ها نصب می گردند. سپس ميخ ها به آرامی وبا فشار کمی به لایه تازه بتن ریزی شده پرس می شوند. مهره شش وجهی و واشرها متعاقبا بر روی سر ميخ ها بر صفحه باربر محکم نصب می گردند.
اگر لازم باشد ممکن است تستهایی بر روی ميخ های اجرا شده برای اندازه گيری جابه جایی و اثبات ظرفيت باربری قبل از پروسه حفر خاکبرداری بعدی صورت پذیرد. قبل از شروع پروسه بعدی خاکبرداری منطقه بتن پاشی شده باید حداقل به مدت 72 ساعت و یا دست یافتن به مقاومت فشاری 3 روزه ( به طور نمونه 5.10 مگا پاسکال ) به خوبی حفاظت شود.
نیلینگ