خاکبرداری در زمین های لجنی:
زمین های لجنی و آبدار خاکی های اشباع شده از آب و حاوی مواد آلی ای هستند که بعضا تحمل وزن ساختمان را نداشته و در اثر بارگذاری گسیخته می شوند. وجود لجن در محل های خاکبرداری نه تنها مانعی برای اجرای کار به شمار امده بلکه باعث فرو رفتن تجهیزات ، از کار افتادن آن ها و نهایتا تاخیر در اجرای به موقع عملیات و کاهش بازده کار می باشد.
خاکبرداری در زمین های سنگی:
خاکبرداری در زمین های سنگی باید بر اساس نقشه های اجرایی و دستورالعمل های دستگاه نظارت صورت گیرد تا ارقام خواسته شده و ابعاد مورد نظر بدست آید. عملیات در مناطق سنگی باید به نحوی انجام شود که بافت های سنگی در زیر خطوط تراز تعیین شده ، برای ادامه عملیات ساختمانی دست نخورده باقی مانده و در بهترین و مناسب ترین حالت ممکن حفظ شود. در صورتی که اتفاقا قسمتی از کف گودبرداری شده سنگی و قسمت دیگر خاکی باشد برای استقرار سازه باید از لحاظ مقاومتی باید تناسب مناسبی بین قسمت های مختلف ایجاد نمود.
خاکبرداری در زمین های سست و آبدار:
در بسیاری از مناطق همچون نواحی ساحلی و یا مناطقی که دارای خاک های رسی یا روان می باشند خاک مناسب عملیات ساختمانی نمی باشد به همین دلیل نیاز است تا خاک زیر شالوده اصلاح گردد.
[caption id="attachment_3159" align="aligncenter" width="400"]
خاکبرداری[/caption]
روش های اطلاح خاک:
اصلاح خاک به روش های متعددی اجرا می شود که به اختصار چند نوع آن را برایتان بیان می کنیم
۱-روش جانشینی:
در این روش تا ارتفاع مناسبی خاک زیر شالوده برداشته شده و از منطقه ی دیگری که دارای خاک مناسب است با تراکم جایگزین می شود.
۲-روش پیش بارگذاری یا تحکیم:
در این روش استفاده از وزنه ، کوبه و سربار یا خاک مناطق دیگر بر روی خاک زیر شالوده می باشد تا در اثر عملیات تراکم صورت گرفته و قابل استفاده گردد ، شایان ذکر است این روش بسیار زمان بر و پر هزینه می باشد
۳-روش زهکشی عمودی:
در این روش برای سرعت بخشیدن به روش دوم از زهکشی عمودی استفاده می گردد تا اب سریع تر خارج گردد.
۴-روش متراکم سازی:
استفاده از غلطک ها و ویبراتور های قدرتمند میله ای که در خاک فرو می روند و یا استفاده از چکش ها در این روش رایج است
۵-روش ترکیبی :
در این روش خاک موجود با سیمان ، آهک و یا آسفالت مخلوط می گردد.
۶-روش مسلح کردن:
در این روش از انواع پوسته ها و شبکه های مش ( ژئوگرید و ژئو تکستایل و…) برای تقویت خاک استفاده می شود.
هر یک از روش های فوق دارای مزایا و معایبی می باشد که لازم است بعد از مطالعات جامعه نسبت به انتخاب یکی از روش های فوق عمل گردد.
۷-تزریق دوغاب ( میکرو پایل) :
به طور کلی در مواجهه با خاک های مسئله دار نظیر خاک های سست با قابلیت باربری کم ، نشست پذیری زیاد ، روانگرایی ، خاک های دستی و … استفاده از المان های باربر در خاک می تواند راه حل مناسبی باشد. میکرو پایل به شمع هایی با قط کوچک ( کمتر از ۳۰۰ میلی متر) اطلاق می گردد که غالبا با تسلیح فولادی سبک و تزریق دوغاب سیمان همراه می باشند.
میکرو پایل علاوه بر آنکه به عنوان یک المان بار بر و مقاومت در برابر نشست عمل می کند بدلیل تزریق دوغاب سیمان سبب بهبود مشخصات مکانیکی ( مقاومتی و رفتاری ) خاک اطراف نیز می گردد.