برای پایدارساز نمودن خاک از روش نیلینگ استفاده می شود که عموما به آن سیستم دیوارهای خاکی نیلینگ شده و به اختصار SNW می گویند و اجرای این سیستم در خاک های مختلف با توجه به سختی ها و پیچیدگی هایی که داشته موفقیت های بسیار دارد و اصولا در مواردی که دارای توجیه اقتصادی و همین طور تکنیکی میباشد شامل موارد زیر می باشد :
- خاک هایی که بدون وجود حائل برای مدت زمان یک تا دو روز در ارتفاع بین 1 تا 2 متر بتواند به صورت قائم قرار گیرد.
- میخ هایی که برای نیلینگ بالای سطح زیرزمینی قرار گیرد.
- اگر میخ ها در پایین سطح زیرزمینی قرار گیرند و آب تمام منطقه گود برداری را بگیرد در حالی که بر مقاومت و سلامتی میخ ها تاثیر نگذارد
برای انجام مراحل نیلینگ باید به این مورد توجه کرد حفره ای که ایجاد می شود باید برای چند ساعت بتواند بدون هیچ گونه حفاظی به همان حالت بماند تا بتوان میخ ها را درون آنها نصب کرد و سپس گروت ریز انجام گیرد و نوع دریلی که برای حفر دیوار نیاز است به خود پیمانکار بستگی دارد.
برای فهمیدن اینکه آیا خاک برای اجرای SNW مطلوب است یا خیر به نتیجه آزمون نفوذ استاندارد SPT و عدد SPT-N بستگی دارد تا بتوان تعیین نمود آیا خاک شرایط لازم برای انجام مراحل نیلینگ را دارد یا خیر.
SNW خاک های مطلوب جهت انجام نیلینگ را به دسته ای زیر تقسیم بندی کرده است :
- خاک های ریز دانه سفت یا سخت : خاکهای ریزدانه(یا چسبنده) ممکن است شامل رسهای سفت یا سخت، سیلت های رسدار، رس های لای دار، رس های ماسه دار، لای های ماسه دار و ترکیبی از آنها باشد. اینگونه خاکهای ریزدانه بطور تجربی می تواند شامل خاکهای سفت باشد که عدد SPT-N آنها لااقل 9 ضربه به ازای 300 میلیمتر است. با این حال برای تعیین مشخصات استقامتی خاکهای ریزدانه، نباید منحصراً به مقادیر SPT-N تکیه شود. در عوض، مشخصات استقامتی (مقاومت برشی) باید بوسیله دیگر آزمایش های محلی یا آزمایشگاهی تهیه شود. برای به حداقل رساندن جابجایی های افقی درازمدت SNWها، خاکهای ریز دانه باید خاصیت خمیری نسبتاً کمی داشته باشند (یعنی بطور کلی PI<15).
- خاکهای دانه ای متراکم تا خیلی متراکم با کمی چسبندگی ظاهری : اینگونه خاکها شامل ماسه و شن می باشند و اعداد SPT-N بزرگتر از 30 را نتیجه می دهند و با مقداری ریزدانه (معمولاً نه بیشتر از 10 تا 15 درصد) یا با سیمان طبیعی برای تامین چسبندگی همراه هستند. نیروهای موئینگی در ماسه های ریز ممکن است یک چسبندگی ظاهری ایجاد نماید؛ در کل، چسبندگی ظاهری برای این خاکها باید بزرگتر از 5 کیلوپاسکال باشد تا زمان خودپایداری معقولی را تضمین نماید. برای جلوگیری از قطع شدید نیروهای موئینگی و بواسطه آن کاهش در چسبندگی ظاهری، لازم است جریان آب به سمت سطح گودبرداری به حداقل برسد که این عمل می تواند از طریق تغییر جهت دادن مسیر جریان آب انجام شود.
- سنگ هوازده بدون هیچگونه سطوح شکست : سنگ هوازده به شرطی می تواند یک تکیه گاه مناسب برای میخ ها تامین نماید که سطوح شکست در جهت های نامطلوب غالب نباشد. همچنین مطلوب است که درجه هوازدگی در کل سنگ تقریباً یکنواخت باشد که در این حالت تنها کافیست یک روش حفاری و نصب میخ اتخاذ گردد؛ برعکس تغییرات زیاد در هوازدگی سنگ در یک سایت ممکن است تیم مجری را مجبور به تعویض تجهیزات حفاری و یا تغییر روشهای نصب نماید و بواسطه آن اجرای SNW را پر هزینه سازد.
- رسوبات یخچالی : اینگونه خاکها معمولاً برای کاربرد SNW مناسب هستند بدلیل آنکه معمولاً متراکم، خوب دانه بندی شده یا با مقدار محدودی ریزدانه همراه هستند.
[caption id="attachment_2502" align="aligncenter" width="300"]
نیلینگ[/caption]